دارایی چیست ؟ تفاوت دارایی مشهود و نا مشهود در چیست ؟ در ادامه این مقاله به طور کامل به این موضوع می‌پردازیم ….
دارایی چیست؟
منابعی که دارای ارزش اقتصادی هستند و افراد، شرکت‌ها یا دولت‌ها مالکیت آن را در اختیار می‌گیرند و انتظار دارند آن منابع در آینده منافعی را برای آن‌ها ایجاد کنید، دارایی گفته می‌شود.
دارایی‌ها به‌منظور افزایش ارزش شرکت یا بهره‌مندی از منافع حاصل ازعملیات شرکت خریداری می‌شوند. شما می‌توانید به دارایی‌های شرکت به‌عنوان منبعی که برای شرکت ایجاد جریانات نقدی می‌کند، نگاه کنید. حالا فرقی نمی‌کند که دارایی شرکت یک کارخانه تولیدکننده تجهیزات پزشکی است یا یک واحد آپارتمان ۶۵ متری. هر دو این‌ها برای شرکت درآمد نقدی ایجاد خواهند کرد.
در مبحث حسابداری، دارایی‌ها یا جاری هستند یا ثابت (غیر جاری). جاری به این معنی است که دارایی در طی یک سال مصرف خواهد شد یا از نقدشوندگی بسیاری برخوردار است و جریانات نقدی آن طی یک سال ایجاد خواهد شد. دارایی های جاری عموماً شامل مواردی چون پول نقد، حساب های دریافتی و فهرست موجودی کالا می‌شود. دارایی های ثابت آن‌هایی هستند که انتظار می‌رود تا به تولید سود برای بیش از یک سال ادامه دهند و جریانات نقدی آن‌ها بیشتر از یک سال حاصل شود. دارایی های ثابت مثل تجهیزات، ساختمان‌ها و املاک و مستغلات.
انواع دارایی
دارایی مشهود (Tangible Asset)
دارایی هایی که شکل فیزیکی دارند، دارایی مشهود گفته می‌شوند. دارایی های مشهود شامل دارایی های ثابت نظیر ماشین‌آلات، ساختمان‌ها و زمین و دارایی های جاری همچون فهرست موجودی کالا می‌شود. نقطه مقابل دارایی مشهود، دارایی نامشهود است.
دارایی های غیر فیزیکی، مثل حق ثبت اختراعات، علامات تجاری، کپی‌رایت، سرقفلی و شهرت برند، همه مثال‌هایی از دارایی های نامشهود هستند. برای مقاصد حسابداری مشخص، انواع مختلف دارایی ها با رفتارهای ویژه‌ای روبرو می‌شوند. مثلاً شرکت ها به‌جای اینکه کل هزینه های خرید یک دارایی را به سالی که در آن سال، دارایی خریداری‌شده اختصاص دهند، از پروسه‌ای به نام استهلاک برای تخصیص بخش‌هایی از هزینه های دارایی های مشهود با عمر مفید پیش‌بینی‌شده یک سال یا بیشتر به هر سال از عمر مفید استفاده می‌کنند.
فرضاً یک دارایی امسال به قیمت 100 میلیون تومان خریداری می‌شود و خریدار پیش‌بینی می‌کند این دارایی 5 سال عمر کند و در پایان پنج سال دارایی را به قیمت 20 میلیون تومان بفروشد. در این صورت شرکت در صورت های مالی خود در سال اول دارایی را به قیمت 100 میلیون تومان ثبت کرده و هر سال در دفاتر و صورت های مالی خود به اندازه 20 میلیون تومان از ارزش دارایی کم کرده و به صورت هزینه استهلاک ثبت می‌کند. با این کار هزینه ناشی از به‌کارگیری این دارایی به صورت مساوی در 5 سال شناسایی و در حساب ها منعکس می‌شود.
دارایی نامشهود (Intangible Asset)
دارایی هایی که ماهیت فیزیکی یا واقعی ندارند، دارایی نامشهود گفته می‌شوند. مالکیت‌های فکری شرکت‌ها (نظیر ثبت اختراع، حقوق مالکیت و روش‌های منحصربه‌فرد تجاری)، نام تجاری و قراردادهایی که بعضاً شرکت‌ها پیش‌ازاین بسته‌اند، ازجمله دارایی های نامشهود شرکت‌ها را تشکیل می‌دهد.
مالکیت شرکت‌ها بر دارایی های نامشهودشان می‌تواند محدود به یک دوره زمانی مشخص یا نامحدود باشد. درحالی‌که دارایی نامشهود ارزش فیزیکی آشکار شرکت یا تجهیزات را ندارد، ولی می‌تواند ثابت کند که یک شرکت ارزشمند بوده و می‌تواند در موفقیت و شکست بلندمدت شرکت نقش داشته باشد. برای نمونه، شرکتی مثل کوکاکولا اگر به خاطر ارزش بالایی که برندش ایجاد کرده نبود، نمی‌توانست تا این حد موفق باشد. گرچه شناسایی برند یک دارایی فیزیکی نیست که شما بتوانید ببینید یا لمسش کنید، تأثیرات مثبت آن بر سود خالص برای شرکت‌هایی نظیر کوکاکولا که قدرت برندش سال به سال فروش جهانی را کنترل می‌کند، می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.
چرا باید از تراز آزمایشی استفاده کنیم؟
